Afrika'da Başıma Gelenler! (GİZLİ KAMERA Görüntüleriyle) - ETİYOPYA 🇪🇹 - 191

I’m SO sorry to hear this. Kali was definitely scammy and kept asking me for more money. But I never imagined that this would happen. I’m really sorry that this happened to you and I will make a note on my video for peopel to be careful

Kadın veya erkek farketmez. Tek başıma böyle bir yolculuk yapmaya cesaret edemezdim.

Abla sen kabile dedikçe burada benim içim şişti, bu ne kabile aşkıdır. Adam yabancı maddeler kullaniyor diyorsun o adamdan nasil normal bir ruh hali bekliyorsun. Şükür ki hâlâ hayattasinin.

"Bu hayatta babama bile güvenmem" Nurdisina

12 yasındayım ve maalesef ne dediğinizi, ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Babamın önünde benim doğumumu gormus olabilecek kadar guvendigimiz ve ailemizden saydığımız bir abi vardı. Babam o an sekerin etkisinde oldugu icin hicbirseyin farkında degildi ama biz ayni odadaydik ve ben o adam tarafindan taciz edildim. Bir baskasina anlatsam normal gorebilirdi ama ben o an bana ne sebeple yaklastigini hissebiliyordum. Temasindaki, kurdugu cumlelerdeki ve bakislarindaki o kotu enerji o kadar belliydi ki anlatamam. Babam bu olayi ogrendi ve ne olmus ki bisey yapmamis dedi. O an asil zoruma giden sey abinin beni taciz etmesi degil babamin sirf sekerlerin etkisinde oldugu icin ayni odada karsilikli bile otursak bunu farketmemis olmasi ve bunu inkar ediyor olmasi. Ben babamin yaninda degilim ama o adam babamin yaninda. Bu insan boyle bir hareket yapti ve hala babamin yaninda. O an ben o durumdan babamin sayesinde degil kendi kararlarim ile kurtuldum. Aklimi topladim ve baska birseyle ugrasiyormus gibi yaptigimda hemen o seyi elimden aldı. Uyumaya calistigimda musade etmedi. Baskasina anlatsam normal bulur dediklerini ve temaslarini fakat o an ki yasananlari sadece ben hissedebilirim o evden anneanneme kactim ve kactigim gun babam uyanip fark ettiginde beni aradi. Neden evde olmadığımı merak etmistir sandim ama gecenin o saatlerinde baska erkeklerin evinde oldugumu ve benim k.ltak oldugumu soyledi. Mesajlarini polisler gordu ve ettigi kufuleri polisler duydu boyle bir babaya lanet dilediler. Ben babama sinirli degilim kırgınım ve acıyorum. Empatiden mahrum kiziyla bir adami ayni odada birakiyor ve kizı taciz edilirken karsi koltukta oturup televizyon izliyor bu benim aklimdan cikmiyor. Ben yardima o kadar muhtacken hicbirsey yapmadı. Adam heryerimi elledi ama babam hala pismanlik duymuyor. Ama sizin bilmeniz gereken olaylar degil o an o temaslari ve cumleleri skmdi size anlatsam birsey yapmadigini dusunursunuz fakat ben o an o adamin bana ne niyetle yaklastigini cok iyi hissettim

is arkadasim 57 yasinda bir etiyopyali, 30 yildir almanya'da yasiyor. Video'yu beraber izledik. Sana sunu söylememi istedi: aklini peynir ekmekle mi yemos, yatip kalkip hayatta oldugunu dua etsin.

Yaşadığın ilk şeyden sonra ertesi günleri de orda kalman ayrı delilik resmen 🤦🏻‍♀️

Hanfendi sizi çok iyi anlıyorum. Size bu travmaları yaşattığı için inşallah mutlu olmaz. Yaşadığınız ağlama nöbetleri ani yaşadığınız travmadan kaynaklı. İnşallah zamanla atlatırsın. Hayat bir ders verirken bazen sert oluyor. Mutlu olmanız dileğiyle. Umarım bir daha yaşamazsınız

Başından sonuna kadar dikkatle izledim ve gerçekten yaşanması dinlenmesi bile zor bir durum, türk konsolosluluğunda o bayrağı gördükten sonraki anlatımızda çok faha farklı anlatım beklerken ‘’oradadamı ya’’ diyesim geldi…. Umuyorum orda keyfine takılan mesailerini doldurmak için duran konsolosluk çalışanları görevlerinden alınır! Net bir şekilde alınması gereken durum. Çok geçmiş olsun

Yaklaşık 7 yıldır Afrika’da yaşıyorum ve 4 yıldır yaşadığım ülkede arabayla girmeye çekindiğim yerler var. Siz nasıl bir cesaretle bu turu planladınız gerçekten şaşkınım. Afrika’nın çoğu ülkesini gezdiğiniz için aslında tecrübelisiniz. Bazı videolarınızdaki gereksiz Afrika övgüsüne şaşırdığım kadar bu olayı da ne yazık ki normal karşıladım. Maalesef Afrika böyle. Umarım bu gezinizin olumlu yanlarını cebe koyar kalanları unutursunuz. Elçilik konusunda da çok şaşırmayın elçilikler genelde böyle, pek karışmıyorlar. Kapısının önünde dakikalarca beklediğiniz oluyor, kafalarına göre mesai saati içinde müsait olmuyorlar. Geçmiş olsun.

O kadar olayin ustune hala kabileye gotur beni demeniz beni benden aldi. Gecmis olsun.

Dişlerimi sıkarak izledim aşırı sinirim bozuldu , Allah korumuş gerçekten

Africa’da 8 yıl yaşadım özellikle o bölgelerde. Bir bayan olarak zarar görmemen büyük şans. O topraklara gitmeden önce profesyonel yabancı acenteler ile anlaşman gerekir. Onların profesyonel yerel rehberleri var ve acenteden ekipler seninle sürekli iletişimde oluyorlar. Geçmiş olsun.

Hanımefendi geçmiş olsun. Ben Ankara Barosuna kayıtlı bir avukatım. Etopya Büyükelçilinde görmüş olduğunuz ilgisizliği ve görevli memurların size karşı olan kayıtsız davranışlarını lütfen Türk Dışişleri Bakanlığına şikayet olarak bildirin.

Afrika'ya gitmiş orada yaşamış biri olarak söylüyorum. Cesaretini kutlarım. Seni diri diri kesseler, tecavüz etseler hiç bir şey yapamazsın. Bence hayatını gözden geçir.

Merhaba sizi bu video ile gördüm dikkatimi cekti , iki bebeğimi yatirdim sizi izliyorum suan ,cok gecmid olsun cesaretten ötürü tebrik ederim ama deli cesareti olmus resmen ,bazi insanlar buz kesilir cidden bazi yerlerde cok soguk kanlisiniz , hemcinsim olarak yaptiginz isi tebrik ediyorum başarılar

Ya kıyamam gerçekten çok üzüldüm. Ama kendinizle gurur duymalısınız yine çok iyi yönetmişsiniz durumu. Geçmiş olsun tekrardan, gerçekten çok güçlü bir kadınsınız ❤️

Denizciyim çok defa afrikaya gittim, tek başıma dolaşmaya erkek olarak korkarım. Sen hangi cesaretle tek başına gittin ki! Gerçekten öldürülmediğine dua etmelisin!

Merhaba Mavi. Çok çok geçmiş olsun. Adı üstünde Afrika. Eğitim, sağlık, hukuk vs gibi birçok konuda geri kalmış bir Afrika ülkesinde yaşadıklarınızın kat kat fazlasını Avrupa ülkesinde yaşamış biriyim. 1. Orası Etyopya. Geri kalmış bir Afrika ülkesi. 2. O çocuk rehber değil, turistlere yardım eden “yerli bir genç” 3. O ülkelerdeki elçiliklerden fazlası zaten beklenemezdi. Gelelim benim olayıma. 2006 yılında Sankt Petersburg’da yaşayan, Alzheimer hastası, vücudunda açık yaraları olan, yatalak babamı, vefat etmeden önce sevdikleriyle vedalaşması için doğduğu ülke olan Azerbaycan’a götürmeye karar verdim. Babamın zamanı az, uçağa binmesi yasak, saat başı pansuman yapılması gereken açık yaralar ve yatalak olması nedeniyle, günlerce sürecek araba yolculuğu baştan elendi, tren yolculuğu 4-5 gün sürüyor derken, Azerbaycan’a en yakın Rusya toprağı olarak Dağıstan’a gidip, oradan taksiyle Azerbaycan’a geçmeyi planladım ve bunun için oraya uçakla gitmenin yollarını araştırdım. Biletleri aldım, “sorumluluğu üzerime alıyorum” diye belge imzaladım, (tabi bol sıfırlı rakamlar karşılığında) valizleri verdim, pasaport kontrolünü geçtik, asansör ayarladım, babamı tam uçak kapısına çıkardıklarında, havaalanındaki 3 polis memuru ve bana “uçabilir” raporu veren doktor yanıma geldi. Uçağın kalkmasına dakikalar kalmış, doktor bana: verdiğimin paranın 10 katını vermezsen uçağa binemezsiniz dedi. Çıkartıp onun verdiği belgeyi gösterdim, bunu siz verdiniz, alacağınızı da aldınız deyince, babamı indirmelerini söylediler. Bir yanda babamı kaybetme korkusu, onun gözlerindeki umut ışığı çünkü yıllardır hastalığından dolayı ülkesine gidememiş, sevdiklerini görememiş, arada hafızası yerine gelince: ben şimdi eve mi gidiyorum demesi içimi parçalıyor, diğer yandan yurtdışı pasaportu yok, çıkaracak kadar zamanımın olup olmadığını bilememek, sınınır kapısında ne kadar isteyecekler, yolda neler olacak bilmediğimden parayı da Çar çur etmek istemiyorum, onların istediği rakamı verirsem yolda kalabiliriz. Uçağın kapısını kapattılar, uçak kalkışa hazırlanıyor, babam asansör kabininde, benim bulduğum tek çare, koşup uçağın tekerine yapışmak oldu. Biz binmeden bu uçak kalkamaz dedim. Bağırıyorum, ağlıyorum, yalvarıyorum, kızıyorum, “YAPMAYIN, BABAM GÖRÜYOR” diyorum. Yok, polisler ve doktor illa o parayı alacak. O sırada pilot kapıyı açtı, kalkması gerektiğini bla bla bişeyler söyledi, yolcuların hepsi bizi izliyor. Bu sefer pilota” ne kadar istiyorsan sana para verecem, ya bizi uçağa al yada beni ez geç, ben babamın burada ölmesine izin vermem dedim veeeee pilot onlarla konuşup bizi uçağa aldı. Hosteslere, pilota bol keseden para dağıttım, Business classtan 3 kişilik yer alıp babamı rahat ettirdim. Dertlerimin yeni başladığını o an anlamamıştım. Mahaçkale’ye indik, bir taksi tutup, Azerbaycan’la sınır olan Derbent iline, sınır kapısına gittik, yurtdışına çıkmak için pasaport şart dediler, yürüyebilen herkes vızır vızır sınırdan rüşvetle geçerken, yatalak olduğu için babamı geçiremedim. Saatlerdir takside babacığımın ne altındaki bezi değiştirebilmiştim, ne yaralarına pansuman yapabilmiştim ne de sıcak yemek yedirebilmiştim. Geri Derbent’e döndük. Bir yerde babamın üstünü değiştirip, pansumanını yapıp, yemek yedirecek, sonra da komutanla görüşüp, geçiş izni isteyecektim. Bir sağlık ocağı buldum, sağlık personeli bırakın pansuman yapmayı, babamı içeri bile sokmak istemediler, ta ki parayı görene kadar. Kişi başı 5 dolara babamı içeri aldırdım, pansumanını yaptım, altını temizledim veeeee dışarı çıktığımızda taksici soyulduğumuzu söyledi. Elimde hasta, yatalak babamla 5 kuruşsuz ortada kaldım. Polis çağırdılar, şubeye gideceğiz dediler. Babamı bir otele yerleştirip gelebilirim, zaten 12 saattir takside dedim. ( taksici halinden memnun, o durduğu yerde para kazanıyor) koca şehirde asansörlü bir otel bulamadık. Polis devreye girdi, bizi yüksek duvarlarla çevrili, demir kapılı bir eve getirdi, Babamı yedirip, yatırdıktan sonra karakola götürüldüm, sabaha kadar karakolda tutuldum. Üzerimdeki takıları çıkarıp polise verene kadar suçlu gibi beni sorguladılar. Altınları aldıktan yarım saat sonra valizlerim ( babamın ilaçları, bezleri ve giyeceklerimiz) bulundu. Ertesi gün öğlen beni saldılar. (Babamı yatırdığım ev de, oranın manukyanıymış. ) Komutan pasaportsuz bizim geçemeyeceğimizi söyleyince, geri Mahaçkale’ye döndük, orada bir otele yerleştik. Pasaport çıkarmanın yollarını aramaya başladım. 500 dolara 3 günde çıkarırım diyen biri çıktı, parayı ve babamın kimlik bilgilerini verdiğim adam 1 ay bizi oyaladı. Adam, köydeki yaşlı annesiyle babamı nikahlamış, 5 kuruş vermeden pasaport çıkarmış, ben de otelde günlük 150 dolar otele, 150 dolar da yemek ve ilaca para harcadım. Ve bir taksi tutarak sınırı geçtik, oradan da başka bir taksiyle eve vardık. 40 gün sonra babamı kaybettim. Bu yazdıklarım, o yolculukta yaşadıklarımın sadece bir özeti. Etiyopyalı keş kolunuza dokunmuş, asılmış, vururum demiş, elçilikte ilgisiz davranmışlar, bunlar elbette bir kadın hatta insan için ağır şeyler, inanın yaşadıklarımın yanında çerez. İnsanlığın daha bilinçli, daha eğitimli, daha medeni olduğu bir dönemi ben göremeyeceğim de, inşallah bizden sonraki nesil o günleri görür. Buraya kadar okuyan olursa: dilerim karşınıza KÖTÜ İNSANLAR çıkmaz.

Bu denli tehlikeli anlarla aklınız ve sakinliğinizle baş etmiş olmanız anlattıklarınızın sonunda rahat bir nefesle buluşturabildi.Dileğim tüm gezgin günleriniz güvenle olsun.Paylaşımlarınızı gülümseyerek dinleyelim.Dünyayı öğrenmeye katkınız yadsınamaz.Videolarınıza rastladığım için şanlı kişilerden oldum.Nice güvenli güzel yolculuklarınızı sizden izlemek güzel olacak🥰💚💙💜.